Longread
Oost-Europese arbeidsmigranten komen regelmatig in het nieuws als slachtoffers van misstanden. Maar dat is niet het hele verhaal, dachten Manon Dillen en ik. Dankzij het Fonds Bijzondere Journalistieke Projecten konden we onderzoek doen naar een onderbelichte groep Oost-Europeanen. Mensen die niet voor tijdelijk werk maar heel bewust naar Rotterdam gekomen zijn. “We moeten een shift maken in ons denken en beleid over deze groep”.
We spraken met tientallen mensen uit Polen, Roemenië, Moldavië, Kroatië, Litouwen en Oekraïne die naar Nederland kwamen voor een studie, voor betere arbeidskansen, of uit politieke overwegingen. Gewortelde Rotterdammers die een (sociale) rol spelen in de wijk, een kluswoning opknappen en hun kinderen naar school brengen of hun eigen zaak te beginnen. Elf van hen komen aan het woord in de longread, die kun je hier lezen zonder paywall.
In de bijbehorende serie portretten van Poolse ondernemers met OPEN Rotterdam laten we zien hoe ondernemerschap een manier kan zijn om onder uitsluiting en precaire arbeidssituaties uit te komen.
Kapper, kroeg en interieurwinkel: “Ondernemen is hier nog makkelijker dan in Polen”
In Carnisse in Rotterdam, of aan de Schiedamse straat Broersveld kun je bijna alles in het Pools doen. Naar de kapper, eten afhalen, boodschappen doen, of meubels kopen. Er zijn opvallend veel Poolse mensen met een eigen zaak. Hoe dat gegaan is, vertellen ze zelf, in een serie portretten die OPEN Rotterdam en Vers Beton maakten over de emanciperende werking van hun ondernemerschap. “Als je de taal niet spreekt, is een eenmanszaak de beste manier om aan werk te komen.”
Bekijk hier de ondernemersportretten (met video’s van geweldig goede en fijne maker Itam van Teeseling).
“Al snel dacht ik: fuck die groente. De politiek in Polen is conservatiever aan het worden. De kerk heeft veel invloed”
